Trudny początek

Nie wiem czy każda au pair tak ma nie wiem czy każda po kilku dniach ma myśli powrotu do domu do przyjaciół, do chłopaka do swojego starego sprawdzonego świata.. ale mnie niestety dopadła taka mała depresja. Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się wspaniałe, no bo to przecież to życie w Ameryce a Ameryka to inny lepszy świat, rodzinkę też mam miłą nie mogę narzekać, rodzice fajni przyjaźni, pomocni, dzieci mądre ogarnięte nie sprawiają większych problemów ale jednak jak przychodzi wieczór i siedzę sama w tych czterech ścianach no bo przecież jestem tu tylko 5 dni -nie mam jeszcze przyjaciół znajomych z którymi mogłabym wyjść więc jak tak siedzę sobie w tym pokoju i nie mogę pogadać w sumie z nikim z Polski no bo w Polsce jest noc to wtedy przychodzą te wszystkie negatywne myśli. I mimo tego co przed wyjazdem myślałam że mnie takie coś nie dopadnie, że przecież to jest łatwe to tylko dzieci , że zaraz wyjdę i będę mieć paczkę na weekendowe wyjścia to jednak kiedy jestem z dziećmi a szczególnie z moim maluchem i on płacze to mi też się chce płakać i kiedy przebywam z dziećmi i jestem tylko ja sama z nimi w ogromnym domu to mój mózg zapełnia się tysiącami myśli które nie powinny mi nawet przez głowę przejść. No bo jak to ? Ja która przygotowywała się do wyjazdu prawie rok , która była podekscytowana tym wszystkim, której największym marzeniem było wyjechać do USA, dla której to było najlepsze i najatrakcyjniejsze rozwiązanie, ta która zostawiła wszystko włącznie z chłopakiem teraz ma myśli "Po co to wszystko, co ja zrobiłam"..Ale jedna myśl mnie buduję bo wiem że to dopiero pierwsze dni a każdy dzień niesie nowe wyzwania tak więc zostawiam was z tą refleksją " Jutro przecież jest nowy lepszy dzień" !